Εκείνο

Πού είναι Εκείνο..;
Εκείνο, του ήλιου την αγρύπνια μας να διώξει..;

Πού είναι το όνειρο που πέλαγος θα ανοιχτεί
της μνήμης μου τον κήπο να ποτίσει
μαζί με τα λουλούδια κι Εκείνο να ζητήσει.

Πού είναι η λύπη που θα γελάσει
προσπαθώντας τον κόσμο να ξεχάσει;
Τον κόσμο που μου πρόσφερε μια φυλακή για δώρο,
κόσμος απόκρυφος και απαρατήρητος..

Πού είναι η απλότητα σε μια πορεία,
πορεία σύνθετη προς την ουτοπία;
Πού πήγε ο άνεμος με τη γαλήνη
σβήσαν τα φώτα, μόνο η σελήνη.
Μόνο η σελήνη με βαστά στην γη που αιωρούμαι,
αυτή που τρέχει και μου λέει
ότι τα βράδυα μαζί μου κλαίει.
Κλαίει κρυφά και μου σημάνει
Εκείνη η μέρα πότε φτάνει.

Πού είναι η απάντηση στην όλη δοκιμασία,
με τους προβολείς στην εξουσία;

Πού είναι Εκείνο που εσύ..;