Εκείνο

Πού είναι Εκείνο..;
Εκείνο, του ήλιου την αγρύπνια μας να διώξει..;

Πού είναι το όνειρο που πέλαγος θα ανοιχτεί
της μνήμης μου τον κήπο να ποτίσει
μαζί με τα λουλούδια κι Εκείνο να ζητήσει.

Πού είναι η λύπη που θα γελάσει
προσπαθώντας τον κόσμο να ξεχάσει;
Τον κόσμο που μου πρόσφερε μια φυλακή για δώρο,
κόσμος απόκρυφος και απαρατήρητος..

Πού είναι η απλότητα σε μια πορεία,
πορεία σύνθετη προς την ουτοπία;
Πού πήγε ο άνεμος με τη γαλήνη
σβήσαν τα φώτα, μόνο η σελήνη.
Μόνο η σελήνη με βαστά στην γη που αιωρούμαι,
αυτή που τρέχει και μου λέει
ότι τα βράδυα μαζί μου κλαίει.
Κλαίει κρυφά και μου σημάνει
Εκείνη η μέρα πότε φτάνει.

Πού είναι η απάντηση στην όλη δοκιμασία,
με τους προβολείς στην εξουσία;

Πού είναι Εκείνο που εσύ..;

Yo tuve un hermano

Yo tuve un hermano

Yo tuve un hermano.                                        Είχα έναν αδερφό.
No nos vimos nunca,                                       Δεν ειδωθήκαμε ποτέ,  
pero no importaba.                                          αλλά δεν είχε σημασία.
Yo tuve un hermano                                        Είχα έναν αδερφό      
gue iba por los montes                                    που γυρνούσε στα βουνά    
mientras yo dormia.                                        ενώ εγώ κοιμόμουν.

Lo quise a mi modo,                                       Τον αγάπησα με τον τρόπο μου,
le tome su voz                                                πήρα τη φωνή του  
libre como el agua,                                         ελεύθερη σαν το νερό,    
camine de a ratos                                           περπάτησα κάπου κάπου  
cerca de su sombra.                                       κοντά στη σκιά του.

No nos vimosnunca                                       Δεν ειδωθήκαμε ποτέ  
pero no importaba,                                       αλλά δεν είχε σημασία,
mi hermano despierto                                   ο αδερφός μου αγρυπνούσε
mientras yo dormia.                                      ενώ εγώ κοιμόμουν.  

Mi hermano mostrandome                           Ένας αδερφός που μου έδειχνε
detras de la noche                                       πίσω από τη νύχτα  
su estrella elegida.                                       το εκλεκτό του αστέρι.


14/5/1928 - 9/10/1967
(του Χούλιο Κορτασάρ, στον Τσε)

Στην βεράντα μου..

Σαν είμαι στη βεράντα μου και σκέφτομαι και γράφω

ξεσπώ σ'απέραντο κενό απάντηση να βρω.

Φτάνω εκεί που ήμουνα και λόγος δεν υπήρχε,

λόγος, ούτε που βλέπαμε, ούτε υπήρχε.

Σκοπός γνώριμος ξυπνά το λογισμό μου

και τρέχω χτες να βρω που είναι το μυαλό μου.

Κι έτσι όπως είναι, που κρίνεις για σωστό,
δεν βρίσκω λόγια να κρυφτώ, χάνω γη κι ουρανό.

Συνέχεια αν λέμε αν..
αν έκανες ό,τι μπορούσες μονάχη να μ'αφήσεις
αν και εγώ είχα πει κάτι που τότε είχα δει
αν ήτανε ανάγκη το τέλος να μας βρει
αύριο θα 'μασταν στη σιωπή

Και καθώς είμαστε, φύσηξε ο χρόνος
πικραίνοντας τα βράδια μου, του ύπνου τα λιβάδια μου.
Λες θέλω και χρειάζομαι και τώρα και για πάντα
ελπίδα μες στο χάρτη μου, να βγω από τη στάχτη μου.

Σαν είμαι στη βεράντα μου σε σκέφτομαι και γράφω..