"Ξένη βροχή.Όλα εκείνα που στους άλλους φαίνονταν ανούσια και ασήμαντα, για 'κείνην ήταν ότι της είχε απομείνει.Η καημένη.Της άρεζε να γράφει.Εκείνα που μετά από χρόνια θα ανακάλυπτε μια άλλη, εντελώς διαφορετική, γενιά.Τα φιλούσε, θυμάμαι, σαν θησαυρό.Καχύποπτη όπως γινόταν μόλις έκανε κάποιος κίνηση προς εκείνα τα χειρόγραφα.Ακόμα κι εγώ.Η καημένη.Αστέρια έπεφταν,ΒΡΟΧΗ, το ένα αμέσως μετά το άλλο.Κι εκείνη, ήταν μπροστά.Ευχή να έκανε; Τίποτα, κανείς. Καμιά ευχή δε θα μπορούσε να φέρει πίσω αυτό που ήδη είχε χάσει. Ήταν πια μίλια μακρυά.Κι όμως κάτι τόσο απλό, λέει πως θα μπορούσε να ξαναγεμίσει την άδικη, μίζερη, ζωή της. Η καημένη. Απέφευγε να μιλήσει σε όσους εκείνη θεωρούσε ότι ήταν ανεπιθύμητη. Έτσι ήθελε, έτσι ένιωθε. Η καημένη. Όμως, είχε δίκιο και κρατιόταν μακρυά από όλους αυτούς τους διάφορους, κανείς δεν είχε σκοπό να να την παρατηρήσει λίγο παραπάνω, λίγο πιο βαθιά. Δεν προσπάθησαν να της αλλάξουν γνώμη, να την φέρουν πιο κοντά.
Ύστερα, περιμένει. Περιμένει αυτό που ίσως γεμίσει τη ζωή της. Ναι, αυτό που δε θα έρθει ποτε πια."
Τι γίνεται όταν δεν μπορείς να έχεις με τίποτα αυτό που με "χίλια" θες; Όταν πας να πάρεις την αγαπημένη σου σοκολάτα και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου εμφανίζεται κάποιος άλλος και την αρπάζει, λίγο πριν το χέρι σου την αγγίξει. Απογοήτευση. Μα μερικές φορές, ή μάλλον αρκετές φορές, δεν είναι απλά μια σοκολάτα. Και μετά εκτός του ότι στο άρπαξε, εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το πάρεις πίσω. Αυτό είναι πιο εκνευριστικό.
Μα όταν απλά δεν μπορείς να το έχεις, όχι επειδή στο άρπαξε κάποιος άλλος, τι κάνεις; Συνεχίζεις τη ζωή σου, απ' όπου μπορείς να πιαστείς; Απ'όποιον μπορείς να πιαστείς; Άσκοπο. Φεύγεις μακρυα, γιατί έτσι ίσως η απόσταση σε κάνει να ξεχασεις; Δειλό. Το παλεύεις κι άλλο;
Η 3η επιλογή, σου δίνει την ευκαιρία να ψάξεις αν όντως πραγματικά είναι αυτό που θες. Σου δίνει την ευκαρία ν'ανακαλύψεις αν αξίζει να χάνεις τον εαυτό σου γι'αυτό. Και τέλος σου δίνει την ευκαιρία να το κατακτήσεις αν έχεις ήδη πειστεί από τα παραπάνω ότι αξίζει.
Βέβαια, κάθε άνθρωπος μπορεί να έπραττε διαφορετικά. Άσχετα, με το τι "θα έπρεπε" να κάνει. Εκείνη τη στιγμή ο οργανισμός σου καίει , δεν σκέφτεται λογικά και δε χρειάζεται. Ας πούμε εγώ, ναι κάθομαι αυτή τη στιγμή και σου λεω να μην τα παρατήσεις. Κάτι όμως που ποτέ δεν θα παραδεχόμουν είναι ότι θα έφευγα. Ναι, ξέροντας ότι είναι δειλό και ακόμα ξέροντας τις ευκαιρίες που δίνει η 3η επιλογή, θα έφευγα.
Ύστερα, περιμένει. Περιμένει αυτό που ίσως γεμίσει τη ζωή της. Ναι, αυτό που δε θα έρθει ποτε πια."
Τι γίνεται όταν δεν μπορείς να έχεις με τίποτα αυτό που με "χίλια" θες; Όταν πας να πάρεις την αγαπημένη σου σοκολάτα και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου εμφανίζεται κάποιος άλλος και την αρπάζει, λίγο πριν το χέρι σου την αγγίξει. Απογοήτευση. Μα μερικές φορές, ή μάλλον αρκετές φορές, δεν είναι απλά μια σοκολάτα. Και μετά εκτός του ότι στο άρπαξε, εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το πάρεις πίσω. Αυτό είναι πιο εκνευριστικό.
Μα όταν απλά δεν μπορείς να το έχεις, όχι επειδή στο άρπαξε κάποιος άλλος, τι κάνεις; Συνεχίζεις τη ζωή σου, απ' όπου μπορείς να πιαστείς; Απ'όποιον μπορείς να πιαστείς; Άσκοπο. Φεύγεις μακρυα, γιατί έτσι ίσως η απόσταση σε κάνει να ξεχασεις; Δειλό. Το παλεύεις κι άλλο;
Η 3η επιλογή, σου δίνει την ευκαιρία να ψάξεις αν όντως πραγματικά είναι αυτό που θες. Σου δίνει την ευκαρία ν'ανακαλύψεις αν αξίζει να χάνεις τον εαυτό σου γι'αυτό. Και τέλος σου δίνει την ευκαιρία να το κατακτήσεις αν έχεις ήδη πειστεί από τα παραπάνω ότι αξίζει.
Βέβαια, κάθε άνθρωπος μπορεί να έπραττε διαφορετικά. Άσχετα, με το τι "θα έπρεπε" να κάνει. Εκείνη τη στιγμή ο οργανισμός σου καίει , δεν σκέφτεται λογικά και δε χρειάζεται. Ας πούμε εγώ, ναι κάθομαι αυτή τη στιγμή και σου λεω να μην τα παρατήσεις. Κάτι όμως που ποτέ δεν θα παραδεχόμουν είναι ότι θα έφευγα. Ναι, ξέροντας ότι είναι δειλό και ακόμα ξέροντας τις ευκαιρίες που δίνει η 3η επιλογή, θα έφευγα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου