Ανεξαρτησία για λίγες ώρες..

Ξυπνάω από τηλεφώνημα φίλης που έχω να δω 2 εβδομάδες. Δεν ακούω τι λέει, κοιμάμαι ακόμα. Ασυνείδητα όμως την καλώ σπίτι.Έρχεται και μετά από λίγο βγαίνουμε πετώντας την ατάκα: "Μαμά βγαίνω", και τίποτα άλλο.
Έχω αργήσει 4 ώρες να επιστρέψω κι όμως δεν έχω λάβει ακόμα κλήση, του στυλ:"Γύρνα σπίτι τώρα, έχεις αργήσει." Φαντάζομαι πως μου έχουν θυμώσει, λέω δεν πάει στο διάολο και κάθομαι λίγο ακόμα.Τελικά της στέλνω μήνυμα πως γυρνάω και να μην ανησυχεί. Μπαίνω στο σπίτι έτοιμη να ακούσω τον εφτάψαλμο, κι όμως συνειδητοποιώ πως δεν είναι κανείς μέσα. Μία ανακούφιση πλημμυρίζει το κεφάλι μου, και βάζω δυνατά μουσική.Δεν ξέρω που έχουν πάει, και δεν με νοιάζει. Είμαι σίγουρη πως θα γυρίσουν. Νιώθω το σπίτι μας να γίνεται σπίτι μου έστω και για λίγες ώρες. Νιώθω πως έχουμε διακοπές. Νιώθω ανεξάρτητη. Νιώθω τέλεια.

Βλέπετε τι συναισθήματα γεννιούνται μέσα από λίγες στιγμές μόνη σου στο σπίτι;