Εκείνο

Πού είναι Εκείνο..;
Εκείνο, του ήλιου την αγρύπνια μας να διώξει..;

Πού είναι το όνειρο που πέλαγος θα ανοιχτεί
της μνήμης μου τον κήπο να ποτίσει
μαζί με τα λουλούδια κι Εκείνο να ζητήσει.

Πού είναι η λύπη που θα γελάσει
προσπαθώντας τον κόσμο να ξεχάσει;
Τον κόσμο που μου πρόσφερε μια φυλακή για δώρο,
κόσμος απόκρυφος και απαρατήρητος..

Πού είναι η απλότητα σε μια πορεία,
πορεία σύνθετη προς την ουτοπία;
Πού πήγε ο άνεμος με τη γαλήνη
σβήσαν τα φώτα, μόνο η σελήνη.
Μόνο η σελήνη με βαστά στην γη που αιωρούμαι,
αυτή που τρέχει και μου λέει
ότι τα βράδυα μαζί μου κλαίει.
Κλαίει κρυφά και μου σημάνει
Εκείνη η μέρα πότε φτάνει.

Πού είναι η απάντηση στην όλη δοκιμασία,
με τους προβολείς στην εξουσία;

Πού είναι Εκείνο που εσύ..;

Yo tuve un hermano

Yo tuve un hermano

Yo tuve un hermano.                                        Είχα έναν αδερφό.
No nos vimos nunca,                                       Δεν ειδωθήκαμε ποτέ,  
pero no importaba.                                          αλλά δεν είχε σημασία.
Yo tuve un hermano                                        Είχα έναν αδερφό      
gue iba por los montes                                    που γυρνούσε στα βουνά    
mientras yo dormia.                                        ενώ εγώ κοιμόμουν.

Lo quise a mi modo,                                       Τον αγάπησα με τον τρόπο μου,
le tome su voz                                                πήρα τη φωνή του  
libre como el agua,                                         ελεύθερη σαν το νερό,    
camine de a ratos                                           περπάτησα κάπου κάπου  
cerca de su sombra.                                       κοντά στη σκιά του.

No nos vimosnunca                                       Δεν ειδωθήκαμε ποτέ  
pero no importaba,                                       αλλά δεν είχε σημασία,
mi hermano despierto                                   ο αδερφός μου αγρυπνούσε
mientras yo dormia.                                      ενώ εγώ κοιμόμουν.  

Mi hermano mostrandome                           Ένας αδερφός που μου έδειχνε
detras de la noche                                       πίσω από τη νύχτα  
su estrella elegida.                                       το εκλεκτό του αστέρι.


14/5/1928 - 9/10/1967
(του Χούλιο Κορτασάρ, στον Τσε)

Στην βεράντα μου..

Σαν είμαι στη βεράντα μου και σκέφτομαι και γράφω

ξεσπώ σ'απέραντο κενό απάντηση να βρω.

Φτάνω εκεί που ήμουνα και λόγος δεν υπήρχε,

λόγος, ούτε που βλέπαμε, ούτε υπήρχε.

Σκοπός γνώριμος ξυπνά το λογισμό μου

και τρέχω χτες να βρω που είναι το μυαλό μου.

Κι έτσι όπως είναι, που κρίνεις για σωστό,
δεν βρίσκω λόγια να κρυφτώ, χάνω γη κι ουρανό.

Συνέχεια αν λέμε αν..
αν έκανες ό,τι μπορούσες μονάχη να μ'αφήσεις
αν και εγώ είχα πει κάτι που τότε είχα δει
αν ήτανε ανάγκη το τέλος να μας βρει
αύριο θα 'μασταν στη σιωπή

Και καθώς είμαστε, φύσηξε ο χρόνος
πικραίνοντας τα βράδια μου, του ύπνου τα λιβάδια μου.
Λες θέλω και χρειάζομαι και τώρα και για πάντα
ελπίδα μες στο χάρτη μου, να βγω από τη στάχτη μου.

Σαν είμαι στη βεράντα μου σε σκέφτομαι και γράφω..

Γαρύφαλε

Μαζεύεται πλήθος

χαρούμενες φάτσες

εκεί που ο Γαρύφαλος λέει

Τους λέει τα δικά του

και σαν τελειώσει

ο κόσμος γελάει ή κλαίει

Σχολείο βιβλία

αρχαία ιστορία

γι’ αυτόν είναι άγνωστες λέξεις

Δεν ξέρει να γράφει

και όμως θαυμάσια δίνει

στον κόσμο διαλέξεις

Γαρύφαλε, Γαρύφαλε

κανείς μας δεν ξέρει ποιος είσαι

Τα χρόνια περάσαν

τον είδανε όλοι

και ήταν πολύ ευτυχισμένος

Οι νέοι γεράσαν

και φύγαν οι γέροι

και φεύγει και αυτός ο καημένος

Μαζεύεται πλήθος

να τον χαιρετήσει

κανένας πια δε γελάει

Στα ουράνια ο Γαρύφαλος

βρίσκεται τώρα

και με τους αγγέλους μιλάει

Γαρύφαλε, Γαρύφαλε

κανείς μας δεν ξέρει ποιος είσαι

Forgive, not forget..

Do not judge so you won't be judged,

but avoid kneeling before them as well.

You shall not be afraid of what's to come

than of what has already passed.

Let us be cruel, but intelligent.

Let us tell the difference between vengeance and justice.

Should we obey to torment 

we lose the chance to feel free again.

Do not!

Let us have a gentle heart, but act like fools.

Let us give in to temptation, and die with a smile upon our face.

We shall leave our homes and seek for adventures, if we like.

We will help you rise for breaking an oath is a crime for those with no passion in their hearts.

Let us not be of this kind.

Do!

Forgiving -my friend- yes I do!

Forgetting though might be unfeasable.

When darkness falls

Creatures dancing around my head.

Stories that come to life.

Smells of terrors.

A past chasing me down,

no allies will be here to stand up for me

A wolf crying over my window,

but I being numb cannot even speak for what I saw.

I have forgotten truths.

Though memories are haunting me.

And my only choice will leave me with no choice

A paradise waiting for us,

but we reach it merely after we have suffered enough

For Gods desire our pain and tears.

Then I shut my mouth and try to sleep,

but my mind is already poisoned and immersed into madness.

So it happens to be that when darkness falls it all seems worse..

Ομίχλη συναισθημάτων

Σκιά που σκαρφαλώνει στο μπαλκόνι μου,

σαν στέκει η σκέψη μου θολώνει.

Γλυκιά απάτη κλαίει στη δυνατή μου πλάτη

κι ύστερα ξημερώνει η τελευταία του Νοέμβρη.

Θυμάμαι το πάπλωμα ξέφευγε απ'το κορμί μου.

Τα μάτια μου γέλαγαν, μα έκλεγε η ψυχή μου.

Δεκέμβρης πλέον, νύχτα και μέρα

κάτι τυφλό επιπλέει στον αέρα.

Μοιάζει ζεστό, μοιάζει και κρύο.

Δείχνει να φεύγει μα δε λέει αντίο.

Δεν υπήρχε τέλος, ίσως ούτε αρχή.

Μονάχα μια ακανόνιστη τρομακτική σιωπή.

Σφραγίζει τις σκέψεις μου, ελέγχει τις λέξεις μου.

Κουρνιάζω και πάλι γίνομαι μικρή.

Η πληγωμένη σου ματιά μου

τα υπόλοιπα τυφλώνει.

Και κάπου εκεί η ανάγκη μεγαλώνει.

Το μόνο χάπι ήταν η αγάπη,

μα εγώ επέμενα πως άρρωστη δεν ήμουν.

-Long time, no see..