Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

The show must go on..

Σας έχει τύχει ποτέ να ανεβαίνετε τις σκάλες του σπιτιού σας και να νιώθετε πως είναι απίστευτα δύσκολο να σηκώνετε το ένα πόδι μετά το άλλο; Να στέκεστε 5 λεπτά με το ρολόι προσπαθώντας να βρείτε την κλειδαρότρυπα, να έχετε εκνευριστεί τόσο πολύ που ούτε να βρίσετε δε μπορείτε; Να μπαίνετε μέσα ξεχνώντας ότι η γιαγιά περίμενε μέχρι τώρα στην πολυθρόνα και αγνοώντας την τελείως(ίσως αθελά σας) κατευθύνεστε προς το δωμάτιο. Ύστερα πετάς τα πράγματά σου όπου βρεις(αν βρεις) και κάθεσε. Κοιτάζοντας απλά το κενό και σαν ταινία περνάει όλη σου η μέχρι τώρα ζωή μπροστά απ'τα μάτια σου. Και έρχεται πάλι εκείνη η στιγμή που έχεις ξαναπεράσει τόσες φορές που λες:"Γιατί πάλι; Τι δεν έκανα σωστά;" Σκατά.Ναι λίγο απαισιόδοξη δήλωση.Αν η ζωή όλων ήταν απόλυτα ευχάριστη όμως και ο καθένας διέθεται λεφτά, σπίτια, κόττερα οτιδήποτε είχε ποτέ θελήσει, δε θα λεγόταν ζωή αυτό.Η ζωή με δυσκολίες ή χωρίς είναι όμορφη, περιπετειώδης με πολλούς τρόπους. Ότι είναι να σου τύχει θα σου τύχει. Εσύ όμως θα επιλέξεις στο τέλος αν απλά θα χαριστείς και θα ξεχάσεις τα όνειρα που κάποτε είχες ή θα ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ. Θα σηκώθεις. Αυτή η νύχτα μου μοιάζει αιώνας, αργή και βασανιστική και ήλπιζα να κοιμόμουν με το τηλέφωνο ανοιχτό ακούγωντας τη φωνή σου(Αν είχες what's up). Τέλος πάντων είναι καλό να έχεις ανθρώπους κοντά σου που νοιάζονται για' σένα, όμως γνωρίζω πολύ καλά ότι κάτι τέτοιες στιγμές κατάβάθος ήταν πολύ εξυπνο το να μείνεις λίγο μόνος, στις σκέψεις σου. Και έτσι με μια δυνατή φλασιά διώχνεις μακρυά τα δάκρυά σου, σηκώνεσαι και πας να αγκαλιάσεις τη γιαγιά σου. Γιατί η ζωή συνεχίζεται και δε ξέρεις τι μπορεί να αλλάξει ακόμα και μέσα σε μερικά λεπτά. ΣΗΚΩ ΠΑΝΩ λοιπόν και θα νιώθεις περήφανος για τον εαυτό σου.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Σκέψεις βουτηγμένες σε μια μουσική, προσπαθώντας να φύγω..

Λίγα κομμάτια που αποτελούν μεγάλη μαγεία και είμαι και στο "mood" αυτές τις μέρες.Μπορεί να τα ξέρατε και να έχετε καιρό να τα ακούσετε, μπορεί να μην τα ξέρετε, μπορεί τίποτα από τα δυο, απλά απολαύστε.
Απουσία-Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Αυτός ο άνθρωπος σε κάθε τραγούδι του έχει κάτι τόσο ωραίο να πει και πολλές φορές νιώθω οτι ακούω πρωτόγνωρες λέξεις που κιόλας σημαίνουν τόσα πολλά μέσα μου.Απουσία.

Δον Κιχώτης-Δυτικές Συνοικίες
Συγκρότημα που άξιζε αλλά δυστυχώς απομακρύνθηκε.Στο τραγούδι βρίσκει τον χαμένο του εαυτό,και πια δίχως προσπάθεια τον αποκαλύπτει στο πρόσωπο.Ωραίοι στίχοι(το άκουγα πολύ μικρή).

Μ'αρέσει να μη λέω πολλά-Υπόγεια ρεύματα
Σας το έβαλα από live, πιστεύω έχει μεγαλύτερο συναίσθημα και όχι διορθώσεις στη φωνή.Το τραγούδι λέει πολλά, λέγοντας λίγα.Δεν εκφράζονται τα πάντα με λόγια.

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον-Διονύσης Τσακνής
Στο γράψιμο αυτού του τραγουδιού ζει απλά το παρόν όπως αυτός ονειρεύεται και παρασύρρει και αυτούς που το ακούνε να ονειρευτούν μια ολό-δική τους στιγμή..

Πόσο σε θέλω-Τερμίτες
Καταπληκτικό κομμάτι,απέραντη φωνή(Λαυρέντης Μαχαιρίτσας).Απλά, αυτά.

Μοναξιά μου όλα-Πυξ λαξ
Μοναξιά έρχεται,φεύγει."Μη μ'αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα."

Για το καλό μου-Γιάννης Μηλιώκας
Βαθύ νόημα.Για χαμένα όνειρα, για δευτερόλεπτα που όλοι οι "κοινοί θνητοί" έχουμε περάσει.
Σήμερα πήρανε νεκρό το διπλάνό μου, ενώ παλεύω για να βρω.. τον εαυτό μου.

Σιωπή-Ξύλινα Σπαθιά
Αναμνήσεις και μια σιωπή που όσο όμορφη κι αν είναι,επίσης μυστήρια,τρομακτική.

Αύρα-Δημήτρης Παναγόπουλος
Δε μπορώ να σταθώ,δε μπορώ να πιαστώ.Μυστήριο δε ξέρω, μου αρέσει πολύ.

Το τραγούδι της ερήμου-Δέσποινα Βανδή
Θα μου πείτε γιατί δεν επέλεξα την έκδοση του Κότσιρα,απλά έτσι το'μαθα και έτσι το έχω αγαπήσει.Πιστεύω ότι η φωνή της εδώ πέρα είναι αγνώριστη και αξίζει πολλά να το ακούσετε από αυτήν.(Άσχετα με τα σημερινά της "hits")

Το τσιγάρο-Γιάννης Κότσιρας
Άσε με.Δε περιγράφεται,κανένα σχόλιο, απλά άκου το!!

Χάθηκα-Μίκης Θεωδοράκης(σε εκτέλεση Λαυρέντη Μαχαιρίτσα)
Χάθηκα.Λίγα λόγια.Μου θυμίζει όλα αυτά που δε μπόρεσα να κάνω και για μια ακόμα φορά μου χτυπάει την αιτία.

Να μ'αγαπάς-Παύλος Σιδηρόπουλος
Ένας άνθρωπος που ακόμα και ένα πολύ μικρό κομμάτι του έχει μείνει στον καθένα μας.Θρύλος και κυρίως ποτέ δεν προσποιήθηκε κάτι που δεν ήταν.Δεν ήταν ο καλός άνθρωπος αυτής της κοινωνίας και ποτέ δεν είπε κάτι ανάλογο.Λόγοι τον οδήγησαν στην ηρωίνη απ'την οποία και έφυγε.Τραγούδι που σε ταξιδεύει, σ'έναν ρυθμό που δεν υπάρχει,σε κάτι μη-εμπορικό και στίχοι μιας φοράς.

Dust in the wind-Kansas
Ξέρω θα σκεφτείτε άσχετο με τα παραπάνω αλλά ότι θέλω κάνω.I close my eyes, only for a moment and the moment's gone. Πώς μπορώ να μισήσω ένα τέτοιο τραγούδι;

Θα υπάρξουν κι άλλες παρόμοιες αναρτήσεις και γι'αυτούς που τους αρέσει αυτό το είδος ελπίζω να μη βαρεθήκατε βλεποντας ότι δεν έχω τίποτα να σας προσφέρω(λόγω του ότι τα ξέρατε).Όπως έλεγα θα υπάρξουν κι άλλες τέτοιες αναρτήσεις αφου τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι αρκετά με την μουσική.Ισως προσπαθώ να φεύγω για λίγο αλλά.. γίνεται;